Co·ri·on, de; m –di , 1 (hist) Verbond van raadgevers in Griekse steden
Het verhaal van de Corion speelt zich af in het Oude Griekenland, in een tijd dat de talloze stadstaten hun maatschappelijke hoogtepunt naderden. Deze indrukwekkende steden waren het epicentrum van politiek, cultuur en filosofie. Het waren ontwikkelde democratieën, met veel ruimte voor publiek debat. Het bestuurlijke hart werd gevormd door de zogeheten ´Vergadering´ dat een gekozen stadsbestuurder als voorzitter had. Deze stadsbestuurder stond er niet alleen voor. Hij werd namelijk met raad en daad terzijde gestaan door de Corion.
De Corion bestonden uit een bonte verzameling van raadgevers op diverse terreinen. Naast hun inhoudelijke expertise, was hun primaire rol om de stadbestuurder een spiegel voor te houden en hem desgewenst van tegenspraak te voorzien. Ze gebruikte daarbij veelvuldig verhalen, fabels en metaforen om mensen hun situatie vanuit een andere ander perspectief te laten bekijken. Daarnaast voerden ze opdrachten uit voor de ‘Vergadering’. In die context kwam het regelmatig voor dat zij zich tijdelijk ontfermden over een ambtelijke organisatie.
Het onderlinge verband van de Corion laat zich het best omschrijven als ‘een vrijplaats voor oordeelsvorming en dialogen’. Door hun intrinsieke drijfveer om het verhaal van mensen te horen waren de raadgevers veelal geliefd onder de bevolking. Ze waren een volksraadpleging pur sang. De Corion waren de persoonlijke leiders uit de gemeenschap.
Corion: durf te twijfelen. Ook aan verhalen.